Alba
Długa, biała szata liturgiczna zakładana przez biskupa, prezbitera, diakona i lektora w czasie liturgii. Jej biały kolor oznacza czystość duszy, stan łaski uświęcającej.
Ampułki
Naczynia liturgiczne, w kształcie małych dzbanuszków, w których podaje się wino i wodę do Mszy św. Zwykle umieszcza się je na szklanej lub metalowej tacce.
Baptysterium
Budowla albo wydzielone pomieszczenie kościoła, w którym odbywał się Chrzest Święty. Określenie to odnosi się często do samej niecki (sadzawki, basenu) chrzcielnej, umożliwiającej przynajmniej częściowe zanurzenie kandydata do chrztu.
Biblia
Zbiór ksiąg Starego i Nowego Testamentu, objawionych przez Boga. Kanon katolicki, czyli wykaz ksiąg Pisma Świętego został ostatecznie ustalony na Soborze Trydenckim w XVI wieku. Obejmuje 46 ksiąg Starego i 27 Nowego Testamentu.
Bursa
Torebka noszona na szyi przez księdza, w której umieszczony jest w odpowiednim naczyniu (pyxis) i korporale Najświętszy Sakrament oraz oleje chorych.
Dalmatyka
Krótka szata liturgiczna używana przez diakona, mająca szerokie, ale krótkie rękawy.
Diakon
Osoba duchowna (mężczyzna) w najniższym (pierwszym) stopniu święceń, którego można rozpoznać po stroju noszonym podczas odprawianej liturgii – zamiast ornatu zakłada dalmatykę.
Dzwonnica
Budowla sakralna albo wyodrębniona jej część mieszcząca dzwony, najczęściej w formie kilkukondygnacyjnej wieży.
Feretron
Obustronnie namalowany obraz religijny w ozdobnych ramach lub posąg umieszczony na piedestale, do którego przymocowane są drążki służące noszeniu w czasie procesji.
Gong
Wykonany z metalu, najczęściej z mosiądzu, parament liturgiczny z jedną lub trzema tarczami. Służący od akcentowania przemienienia chleba i wina w Ciało i Krew w liturgii Novus Ordo, a także w czasie błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
Alfa i Omega
Pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu, które kapłan w Wigilię Paschalną, po rozpaleniu ogniska i poświęceniu ognia, specjalnym rylcem rzeźbi w paschale.
Anioł
Posłaniec, zwiastun. Istota niematerialna, rozumna, wolna i nieśmiertelna.
Baranek Wielkanocny
Z czerwoną chorągwią, sztandarem triumfu (podobnie jak sylwetka Zmartwychwstałego Chrystusa w kościele), przypomina mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Był elementem „święconki” już w VII wieku, ustawianym także na stołach wielkanocnych.
Biret
Nakrycie głowy używane przez duchownych wszystkich stopni kapłaństwa (stąd różna kolorystyka). Wychodzą z niego trzy (czasami cztery) rogi. Na środku umieszczony jest pompon.
Chrzcielnica
Naczynie z kamienia, metalu lub drewna, w którym przechowuje się wodę do chrztu.
Dekalog
Zasady moralne spisane palcem Bożym na dwóch kamiennych tablicach i przekazane Izraelitom za pośrednictwem Mojżesza pod górą Synaj, podczas ich wędrówki z Egiptu do ziemi obiecanej.
Duch Święty
Trzecia Osoba Trójcy Świętej.
Dzwonki
Służą do sygnalizowania zmiany postaw ciała w w czasie Mszy Świętej. Używa się ich także podczas wystawienia i przenoszenia Najświętszego Sakramentu.
Fresk
Technika malarstwa ściennego polegająca na malowaniu na mokrym tynku farbami odpornymi na alkaliczne działanie zawartego w zaprawie wapna. Potocznie, nieprawidłowo, tym określeniem nazywa się wszelkie malowidła ścienne, wykonane różnymi technikami.
Habit
Charakterystyczny strój członków zakonów i zgromadzeń zakonnych. Składa się głównie z sukni przepasanej cingulum, kaptura będącego uzupełnieniem sukni i płaszcza.
Ambona
Kazalnica - w języku greckim szczyt, podwyższenie. Miejsce służące do odczytywania tekstów liturgicznych i głoszenia homilii.
Baldachim
Ozdobny daszek, z bogato zdobionego materiału, najczęściej na czterech drzewcach, niesiony nad kapłanem, który trzyma monstrancję z Najświętszym Sakramentem, podczas procesji eucharystycznych.
Bazylika
Budowla, która jest siedzibą dostojników Kościoła katolickiego, takich jak biskup czy arcybiskup. Większa, podlega bezpośrednio Watykanowi. Mniejsza, to honorowo wyróżnione miejsce kultu (tytuł nadawany kościołom przez papieża).
Biskup
Mężczyzna w III stopniu święceń kapłańskich. Obdarzony pełnią kapłaństwa i mający prawo do prowadzenia Kościoła partykularnego lub diecezji przez własne nauczanie, troskę duszpasterską i przewodniczenie podczas sprawowania liturgii.
Cingulum
W dosłownym polskim tłumaczeniu oznacza: „pas”, względnie „powróz”. Nazwę tę nosi w Kościele katolickim gruby, zazwyczaj kręcony, sznur z frędzlami na obu końcach, którym kapłani podczas Mszy Świętej przewiązują w pasie nałożoną wcześniej białą albę.
Diabeł
Ogólna nazwa złych, upadłych aniołów, które sprzeciwiły się Bogu.
Dystynktorium
Rodzaj ozdobnego, metalowego emblematu w kształcie krzyża lub medalionu, wzorowanego na pektorale, noszony na łańcuchu przez prałatów i kanoników należących do kapituły przy katedrze lub kolegiacie.
Ewangeliarz
Ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii.
Golgota
Miejsce śmierci Chrystusa, góra, na której stanął krzyż Zbawiciela. Obecnie znajduje się w tym miejscu Bazylika Grobu Pańskiego.
Hostia
Okrągły opłatek, wypiekany z mąki pszennej i wody. W czasie Mszy Świętej staje się Ciałem Pana Jezusa.